یکی از صفات مذموم اخلاقی که مانع ذکر وفکر می شود پرگویی است.شخص پر گو اگرچه گناهی هم نکند باز سودی بزرگ را از دست می دهد .سرمایه ی عمر را تباه ساخته حتی کار را به باطل ودروغ می کشاند.

در روایات پرگویی رامانع ورود در بهشت معرفی کرده وگفته شده :بیم آن می رود که با پر گویی شیطان انسان رااز راه بیرون برد چرا که هر کس پر گویی کند دروغش بسیار است.وگفته اند مردم در باره ی دو خصلت هلاک می شوند:زیادی مال و زیادی گفتار.

لقمان حکیم گفته است:خاموشی دانش وحکمت است.

پیامبر اکرم(ص) فرموده اند:از خوبی اسلام آوردن فرد این است که چیز های بی فایده راترک کند.

ونیز فرموده اند:خوشا آنکه زیادی کلام را ترک کند وزیادی مالش را انفاق نماید.

از لقمان پرسیدند: دانایی وحکمت تو چیست؟ گفت از چیزی که به آن نیازی ندارم سوال نمی کنم وبه آنچه بیهوده است نمی پردازم.

پیامبر به اباذر فرمودند:می خواهی تو را کاری یاد بدهم که بر بدن سبک وآسان ودر ترازوی اعمال سنگین باشد؟گفت آری یا رسول الله.فرمود:خاموشی.حسن خلق وترک کار بیهوده.