 |
 |
|||
|
آفتاب عشق ای بی نشانه ای که خدا را نشانه ای هر سو نشان توست ولی بی نشانه ای ای روح پر فتوح کمال وبلوغ ورشد چون خون عشق در رگ هستی روانه ای با یاد رخ خوب تو می خندد آفتاب
بر خاک خسته رویش گل را بهانه ای ای ناتمام قصه ی شیرین زندگی تفسیر سرخ زندگی جاودانه ای تصویر شاعرانه ی در خود گریستن راز بلند سوختن عارفانه ای هیهات خاک پای تو وبوسه های ما تو آفتاب عشق بلند آستانه ای در باور زمانه نگنجد خیال تو آری حقیقتی به حقیقت فسانه ای زهرای پاک ای غم زیبای دلنشین تو خواندنی ترین غزل عاشقانه ای
|
||||
|
|
|
|
|
| ||
