 |
 |
|||
|
صدای بغض تو می آید از کرانه دور طنین هق هق من می رود به همراه باد نه در کلام تو یک واژه بلیغ سرور نه در روایت من، یک نشان ز گفته شاد
بگو چه چاره کنم؟ که من ز چنگ جدایی نمی شوم آزاد بگو چه چاره کنم؟ که هر چه ناله برآرم نمی روی ز یاد بگو چه چاره کنم؟ تو در سرای غمت خفته ای به شهر غریب منم به خانه خود ، در حصار تنهایی نه در کویر خیالم امید دیدن تو نه در خزان تنم قدرت شکیبایی تو ای ملامت محض چگونه پر کشم؟ که در میانه ما کوهها و صحراهاست بیا ز دور ، بر احوال خویش گریه کنیم چرا که فاصله ما به قدر دریاهاست
|
||||
|
|
|
|
|
| ||
