تو مرا از یاد نمی بری

نمی توانم از پشت لایه های تیره و روشن تو را ببینم.

سالهاست از تو دور افتاده ام و گاهی پیدا و پنهان دلم برای تو تنگ میشود.

گاهی در خلوت صدایت میکنم و با همه ی امیدم می خوانمت.

وقتی من فراموشت میکنم تو مرا از یاد نمی بری.

همین امید است که مرا از تو دور می کند.

مدام فراموشت کرده ام،و تو باز هم مدام از گوشه و کنار زندگی بیادم آوردی که با منی.

مهر تو رشته ی نابریدنی است و من بی هیچ داشته ای بسوی تو آمده ام با دستهای خالی و دلی امیدوار

به محبت تو دلبسته ام ،امیدوارم دستم را به عنایت بگیری

میدانم فرشته هایت را به یاریم فرستادی

زندگیم را لبریز زنگ عبرت کرده ای و نشنیدم!

دیوارها و درها به حرف آمدند تا تو را بیاد آورم

نعمتهایت را از زندگیم گرفتی تا تنگنای زندگی تو را بیادم آورد

آدمها را به بیداریم هشدار کردی ولی نفهمیدم

و چراغهای مقابلم را دیدم ولی گذشتم

حالا می ترسم از روزهایی که می آیند...

دست مرا بگیر و مرا از خودخواهی ام رها کن!

فرشته های دستگیرت را در مسیر بنده ی گمشده ات قرار ده

و چشمی ببخش بینا که قدر شناس  زیبایی هدایتت باشد