همه امامان (علیهم السلام) لطف دارند، اما لطف حضرت رضا(ع) محسوس است. همه امامان معصوم (علیهم السلام) رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا(ع) ظاهر است. انسان هنگامی که وارد حرم رضوی(ع) می شود، مشاهده می کند که از در و دیوار حرم آن امام(ع) رأفت میبارد. جز مشهد کجاست که آدم بتواند دردهایش را بگوید و درمانش را بگیرد. ما از پناه امام هشتم جای دیگر نمیرویم. طبیب برای چه مطب باز میکند؟ برای اینکه بیماران به وی مراجعه کنند و با نسخه او تندرستی خود را بیابند. این جا هم دارالشفای آل محمد (علیهم السلام) است. امام رضا(ع) طبیب الأطباء است. من به حال این مردم که این طور عاشقانه ضریح را می بوسند، غبطه می خورم.... اگر منع مردم نبود، من از دم مسجد گوهرشاد تا ضریح، زمین را می بوسیدم. 1-هر روز صبح که از خواب بیدار میشوید، قصد جدی کنید که: هر عملی که پیش آید، رضای خدا، عز اسمه را مراعات خواهم کرد. آن وقت در هر کاری که میخواهید انجام دهید، نفع آخرت را منظور خواهید داشت و همین حال را تا شب، وقت خواب، ادامه خواهید داد.
2-وقت خواب، چهار - پنج دقیقهای در کارهایی که روز انجام دادهاید، فکر کرده و یکی یکی از نظر خواهید گذرانید، هر کدام مطابق رضای خدا انجام یافته، شکر بکنید و هر کدام، تخلف شده استغفار بکنید و این رویه را هر روز ادامه دهید. این روش اگر چه سخت و در ذائقه نفس تلخ میباشد، ولی کلید نجات و رستگاری است .
|
خدایا به من کمک کن قبل از اینکه در مورد راه رفتن کسی قضاوت کنم، کمی با کفشهای او راه بروم . در بسترروزگار آنچه بدست می آید با خنده پایدار نمی ماند ؛ و آنچه از دست میرود با اشکجبران نمیشود رفاقت یعنی این که یک عمر برای کسی چتر بوده باشیو او نداند که چرا خیس نشد. خدای را فرشته ای است که هر روزه ندا در می دهد: برای مرگ بزایید؛ و برای نابودی فراهم کنید و برای ویرانی بسازید.(امام علی ع)
|
از انسانها غمی به دل نگیر؛ زیرا خود نیز غمگین اند؛ با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند؛ پس دوستشان بدار اگر چه دوستت نداشته باشند...!
|
با کسانى باش که پروردگار خود را صبح و عصر مىخوانند، و تنها رضاى او را مىطلبند! و هرگز بخاطر زیورهاى دنیا، چشمان خود را از آنها برمگیر! و از کسانى که قلبشان را از یاد خود غافل ساختیم اطاعت مکن! همانها که از هواى نفس پیروى کردند، و کارهایشان افراطى است. سوره ی کهف - آیه ی28 شما هنگام سختی دعا می کنید و در هنگام فقر زبان به نیایش می گشایید.کاش در روزگار نعمت و شادی نیز دعا می کردید.زیرا حقیقت دعا جز این نیست که شما هستی خویش را در اثیر آسمانی و اکسیر زندگی گسترش می دهید.وقتی دعا می کنید شما به معراج می روید پس بگذارید زیارت نامرئی شما از این معبد به خاطر چیزی جز وجد و شادی و همراز شدن با جان جهان نباشد.همین که به حریم این معبد پنهان وارد شوید شما را کافی است.من نمی توانم شما را دعایی بیاموزم و کلماتی تعلیم کنم که بدان خدا را نیایش کنید.خداوند به کلمات شما گوش نخواهد کرد مگر آن کلمات را خود بر زبان شما جاری کند.ای پروردگار ما- ما نمی توانیم چیزی از تو بخواهیم-زیرا تو نیاز های ما را نیک می دانی پیش از آنکه نیاز ها در ما زاده شود.نیاز حقیقی ما تویی و اگر تو خود را بیشتر به ما دهی همه ی آرزوهای ما را برآورده کرده ای. ( جبران خلیل جبران)
|
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
|
پنهانی دادن صدقه، مخفی کردن مصیبت و کتمان کردن بیماری. کلمات حکمتآموز امیرالمومنین(ع) ادب خوب حاکی از خاندان بزرگوار است دوستی پیوستهترین قرابتها و دانش بزرگوارترین حسبهاست ادامه مطلب...
|