 |
 |
|||
|
غیبت آن است که چیزی نسبت به کسی گفته شود که اگر به گوش کسی برسد خوشش نیاید خواه آن گفته راجع به نقص در بدن او یا در اخلاق یا در اقوال ویا در افعال مربوطه به دین یا دنیای او باشد. والبته غیبت کردن منحصر به زبان نیست.خواه گفتار باشد خواه کردار یا اشاره یا نوشتن.شنونده ی غیبت حکم غیبت کننده را دارد. مگر اینکه به نحوی مانع منکر شود.رسول خدا {ص}فرمود:هر که مومنی رانزد او خوار و رسوا کنند واو بتواند یاریش کند ونکند خدا او را در روز قیامت در حضور همه ی خلایق خوار ورسوا خواهد ساخت.
انگیزه های غیبت
|
||||
|
|
|
|||
|
حسد آرزوی زوال نعمت از برادر مسلمان است.واگر مثل آن نعمت را برای خود بخواهد ونه زوال نعمت را به آن غبطه می گویند.ضد حسد نصیحت وخیر خواهی است.صاحب حسد از هر نعمتی که در دست دیگران می بیند رنج می برد.در حالی که حکمت الهی چنین اقتضا کرده که که آن نعمت برای آن بنده باشد.حسود بیچاره زوال آن را می خواهد واین ناخشنودی از قضای الهی است وبه همین جهت در واقع حسود ایمان خود رااز بین می برد.رسول خدا می فرماید حسد کارهای نیک را می خورد هم چنان که آتش هیزم را می خورد وخداوند به موسی (ع) فرمود:حسود نسبت به نعمتهای من خشمگین است واز تقسیمی که میان بندگان خود کردم جلوگیر است.هر که چنین باشد من از او نیستم واو از من نیست. انگیزه های حسد
|
||||
|
|
|
|||
|
یکی از صفات مذموم اخلاقی که مانع ذکر وفکر می شود پرگویی است.شخص پر گو اگرچه گناهی هم نکند باز سودی بزرگ را از دست می دهد .سرمایه ی عمر را تباه ساخته حتی کار را به باطل ودروغ می کشاند. در روایات پرگویی رامانع ورود در بهشت معرفی کرده وگفته شده :بیم آن می رود که با پر گویی شیطان انسان رااز راه بیرون برد چرا که هر کس پر گویی کند دروغش بسیار است.وگفته اند مردم در باره ی دو خصلت هلاک می شوند:زیادی مال و زیادی گفتار. لقمان حکیم گفته است:خاموشی دانش وحکمت است.
|
||||
|
|
|
|
|
| ||
