ای معبود بی همتای من، حتی اگر همه لحظه هایم را به سپاس گزاری از تو به کار نیک بگذرانم و همه لحظه ها و همه توانم تحفه هایی هستند که تو به من می بخشی و توفیق انجام دادن کارهای شایسته را نیز تو عطایم می کنی. در مقابل، اگر به کوچک ترین خطا و ناچیزترین گناه دست زنم، کاری سخت شگفت کرده ام؛ زیرا به هرگناهی هر چند کوچک، از فرمان کسی سرپیچیده ام که همه وجودم از اوست و در پیشگاه کسی معصیت کرده ام که همواره مرا دوست می دارد و سرافرازی مرا رقم می زند.

الهی، کمکم کن تا اندک توشه ای را که از کارهای شایسته اندوخته ام ، به آتش غرور و عجب نسوزانم و یاری ام فرما تا این اندک را به ناچیز شمردن آن، کمال بخشم و ماندگار کنم که مولایم امام رضا علیه السلام می فرماید:
عمل نیک کامل نمی شود، مگر با سه وی‍ژگی: زود انجام دادن، کوچک شمردن و پنهان داشتن آن. با عجله ، گوارایش می کنی؛ با کوچک شمردن، بزرگش می داری و با پنهان داشتن آن به کمالش می رسانی .

عزیزا توانم ده تا در انجام دادن کار خیر کاستی نورزم، به انجامش مغرور نشوم، به آشکار کردن آن به دام ریا نیفتم و به بسیار دیدنش تباهش نکنم. نیز کمکم کن تا زشتی هایم را ناچیز نشمارم و به کوچک شمردن بدی هایم خیال آسوده ندارم که رسول تو محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «نگاهتان به کوچکی گناه نباشد، بلکه در این امر نظر کنید که معصیت خدای بزرگ را کرده اید.»  از مولایم امام علی علیه السلام نیز نقل می کنند که: «شدید ترین و بدترین گناه ، گناهی است که کوچک شمرده شود.»